تخصیص به منفصلتخصیص به منفصل به تخصیص عام به وسیله دلیل خاص مستقل از دلیل عام اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفهر گاه مخصصی، عرفاً جدای از عام باشد، یعنی در کلامی دیگر به صورت مستقل وارد شود، به گونه‌ای که عرف آن را جزء جمله عام یا ملحقات آن به شمار نیاورد، تخصیص به منفصل نامیده می‌شود، مانند آیه : ﴿خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْاَرْضِ جَمِیعاً﴾؛ «هر چه روی زمین است برای شما خلق شده» و ﴿وَلا تَاْکُلُوا مِمّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللهِ عَلَیْهِ﴾؛ «آن چه را که هنگام ذبح ، اسم خدا بر آن برده نشده است، نخورید»، که در اینجا جمله مخصص «لا تاکلوا...». جمله‌ای مستقل است و از جمله عام جدا بوده و جزء ملحقات آن به شمار نمی‌آید. ۲ - عناوین مرتبطتخصیص به متصل. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۹۰، برگرفته از مقاله «تخصیص به منفصل». |